در درس های قبل با حال ساده آشنا شدیم امروز با زمان گذشته ی انها آشنا می شویم... برای مطالعه ی این درس باید با درس های یک تا 10 به طور کامل آشنا باشید!

بر طبق قاعده ی زیر زمان گذشته ی غیر رسمی ساخته می شود.

ㅆ어(요+ حال ساده ی غیر رسمی 

در دروس قبل با افعال زیر اشنا شدیم... حال گذشته ی ساده ای این افعال:

 가 =>갔어

봐=> 봤어

기다려=>기다렸어

돼=>됐어

그래=>그랬어

기뻐=>기뻤어

커=>컸어

바빠=>바빴어

들어=>들었어

닫아=>닫았어

아름다워=>아름다웠어

도와=>도왔어

입어=>입었어

달라=>달랐어

حال با هر یک از افعال بالا جمله می سازیم...

아빠는 갔어요? abpaneun kassuyo / بابا رفت؟

난 티비를 봤어 nan tibi reul passu  / من تلویزیون دیدم.

엄마는 너를 기다렸어요 umma neun nu reul kidari'ussuyo / مامان منتظرت بود

선생이 됐어요? sunsaen'g'i daessuyo? / معلم شدی؟

무든 것은 그랬어요? moodeun guseun keuraessuyo? / همه چیز اونجوری بود؟

난 정말 기뻤어! nana chun'g mal gippussu / من واقعا خوشحال بودم

그 아이는 키가 컸어. keu ayineun kiga kussu! / اون بچه قدش بلند بود.

요즘 바빴어요?  yojeum pabpassuyo? / این روزا سرت شلوغ بود؟

난 요즘 음악을 들었어! Nan yojeum eumageul teurussu / من این روزا آهنگ گوش می دادم!

문을 닫았어? mooneul tadassu? / درو بستی؟

정말 아름다웠어요? chun'gmal Areumdavussuyo? / واقعا زیبا بود؟

너는 날 도왔어요? تو منو کمک کردی؟ nuneun nal tovassuyo?

옷을 입었어? oseul ibussu? لباس پوشیدی؟

뭐 달랐어요? mwu tallassuyo? چی متفاوت بود؟

نکات دیگر:

1. نشانه 을 همان حرف مفعولی فارسی یا "را" است. اگر مفعول ما به مصوت ختم شود نشان مفعولی آن 를 خواهد بود مثل:

가방을 /여자를 /꽃을/옷을/ 나를

2. گذشته ی ساده ی فعل 이다 می شود 였어 بنابراین:

 من دانش آموز هستم 나는 학생이에요. naneun haksaen'gieyo

 من دانش آموز بودم 나는 학생였어요 naneun haksaen'gyussuyo

 او مینا است. 그녀는 민아예요 keuni'uneun minayeyo

 او مینا بود. 그녀는 민아였어요  keuni'uneun mina yussuyo.

3. حرف اضافه ی فعل کسی را کمک کردن 돕다 و منتظر کسی بودن 기다리다 نشان مفعولی 를/을 است. مانند:

 کمکت می کنم. 너를 도와요.

 منتظرت می مانم! 너를 기다려요

4. به طور خلاصه 나를/너를/저를 که به تر تیب از راست به چپ به معنای بنده (من) را / تورا/ من را است ,

절/널/날 می نویسند که به معنای " مرا" و" ترا" است.

لغات جدید:

 بابا  아빠

엄마 مامان

티비 تلویزیون

선생 معلم

무든 것 همه چیز

키가 크다 قد کسی بلند بودن

요즘 این روزها

음악 آهنگ/موزیک

문 در/درب

옷 لباس

이  : این

저 :آن سو( دور از شنونده و گوینده) { البته این با 저 که به معنی من هست فرق دارد}

그 : آن ( دور از گوینده و نزدیک به شنونده)

 غیر رسمی مودبانه

- 이건 ( 이게) 뭐예요? igun(ige) mwu yeyo?

-이 건 (이게) 가방이에요. igun(ige) kaban'gieyo.

-그 건(그게) 뭐예요? keugun(keu ge) mwu yeyo?

-그 건 ( 그게) 나무예요. keugun(keu ge) Namoo yeyo.

- 저건 (저게) 뭐예요? chugun (chuge) mwu yeyo?

-저 건 ( 저게) 정원이에요. chugun (chuge) chan'g vunieyo.

 غیر رسمی ساده

- 이건 ( 이게) 뭐야? igun(ige) mwu ya?

-이 건 (이게) 가방이야. igun(ige) kaban'gia.

-그 건(그게) 뭐야? keugun(keu ge) mwu ya?

-그 건 ( 그게) 나무야. keugun(keu ge) Namoo ya.

- 저건 (저게) 뭐야? chugun (chuge) mwu ya?

-저 건 ( 저게) 정원이야 chugun (chuge) chan'g vunia.

: معنا

- این چیه؟

- این کیفه

-اون چیه؟

-اون درخته.

-اون سو چیه؟

-اون باغه!

واژگان

درخت 나무 

کیف /کوله 가방

باغ정뭔

****** نکات گرامری******

 فعل 이다 به معنای "بودن" در فارسی می باشد این فعل در زمان حال ساده ی غیر رسمی می شود 야 /이야 و در زبان حال ساده ی غیر رسمی مودبانه می شود 예요/이에요

 سوال: چه زمانی از 야 و 예요 استفاده کنیم و چه زمانی 이에요/이야 ؟

 جواب:

       زمانی که عبارت یا اسم یا فعل ما به مصوت ختم شود از 예요/야 استفاده می کنیم و به صامت ختم شود از 이야/이에요

 برای مثال 뭐 به ㅓ که یک مصوته ختم شده پس با 예요/야 می آید و 가방 که به ㅇ که یک صامته ختم شده همراه 이야/이에요

اگر ریشه ی فعل ...

1. به ㅗ ختم شود همراه아 می شود ㅏ مانند: 보다 poda=> 보+아= 봐 paa
2. به ㅏ ختم شود همراه 아 می شود ㅏ aa مانند:  가다kada=> 가+아=가 ka
3. به ㅣ ختم شود همراه 어 می شود ㅕ مانند:기다리다 => 기다리+어= 기다려 kidari'u
4.به ㅚ ختم شود همراه 어 می شود ㅙ مانند :되다 toe da=> 되+어=>돼 teh(to'eh)
5. به 엏 ختم شوند همراه 어 می شوند 애 مانند: 그렇다 keuruh da=>그렇+어=>그래keu reh

لغات:
 دیدن  보다
되다 شدن
그렇다 آنطور بودن
기다리다 منتظر بودن
تمرین: حال ساده ی افعال زیر...
뵈다/일하다/ 살다/ 오다/어떻다

جواب تمرین

 봬
일해
살아
와
어때

مضاف و مضاف الیه

مضاف با واژه ی의 به مضاف الیه متصل می شوند و قاعده ی آن مخالف فارسی و هم ارز انگلیسی هست یعنی اول مضاف الیه بعد 의 و بعد مضاف.

برای مثال:

مادربزرگ :   hal muni 할머니

خانه:  chip 집

خانه ی مادر بزرگ :  halmuni ee chip할머니의 집

ضمایر ملکی:

-من: 저의 ( 제) , 나의 (내) 

  나의 na ee=내 neh

저의 chu ee =제che

- تو:  너의nu ee =네 ne

نکته: 네 در کره ای معمولا ni تلفظ می گردد

-ما:  oori우리 و یا oori ee 우리의

- آنها : 그들의 keu deul ee

برای مثال:

خانه ی ما = 우리의 집 ,우리 집 که معمولا 우리 집 متداول تر است

خانه ی من: 내 집 /나의 집/ 저의 집 /제 집  که معمولا  제 집 ,내집 متداول تر است

خانه ی تو: 너의 집 ,네 집 که معمولا 네 집 متداول تر است

ضمایر با نشان فاعلی نکره:

나 /저/너 ضمایر اول شخص و دوم شخص نیز با نشان فاعلی نکره یعنی 이/가 می آیند اما وقتی می خواهند به نشان فاعلی نکره اضافه شوند ضمایر ملکی انها به نشان فاعلی نکره  اضافه می شود.

네가 niga=너는

내가  neh ga=나는

제가 che ga=저는

در زبان کره ای  سطح صحبت از اهمیت ویژه ای برخوردار است و احترام در  صحبت محسوس است.  می دانید کاربرد ضمایر در زبان ها مختلف است برای مثال در زبان انگلیسی آوردن ضمیر ضروری است اما در زبان هایی چون عربی و فارسی ذکر نکردن ضمیر جز به تاکید ضروری نیست زیرا شناسه های فعل شخص و شمار را تا ئیین می کنند یا در زبان فارسی برای مودبانه و محترمانه صحبت کردن از ضمیر و شناسه ی دوم شخص جمع استفاده می کنیم و یا از افعال محترمانه استفاده می کنیم ...

اما کره ای چگونه است؟

 در زبان کره ای شخص و شمار اهمیتی ندارد بلکه انچه مورد اهمیت است نشانه هایی است که پایان فعل یا اسم قرار می گیرند این نشانه ها سطوح صحبت را مشخص می کند و با استفاده از سطوح صحبت و سوالی یا پرسشی بودن آن می توان فهمید که منظور چه ضمیری است  اما این بدین معنا نیست که در زبان کره ای ضمیر وجود ندارد بلکه ضمیر در زبان کره ای مانند هر زبان دیگری وجود دارد اما کاربرد و استفاده ی ان بیشتر جنبه ی تاکید دارد .

در زبان کره ای دو جور سطح صحبت وجود دارد:

 1. رسمی = زبان نوشتار است در گفتار هم در حالت صحبت کردن رسمی کاربرد دارد

 2. غیر رسمی = زبان گفتار و گفتگو است.

 هر یک از سطح های صحبت (رسمی یا غیر رسمی) شامل دو بخش مودبانه و غیر مودبانه هستند. بخش های مودبانه حالت ادب و صحبت با بزرگتر هاست یا کسی که نمی شناسیم و بخش غیر مودبانه یا دوستانه حالت معمولی در گفتار و نوشتار است و خالی از ادب.